Voel
Voel je vrij. Dat kan ook niet anders op de grootste zandverstuiving van West-Europa, niet voor niets ook wel
‘de Sahara van de Veluwe’
genoemd. Als je de uitkijktoren van Staatbosbeheer opklimt, word je beloond met een vergezicht over een zee van duinen en bossen in eindeloze deining,
met nergens een spoor van menselijke ‘beschaving’ – op de uitkijktoren waarop je staat na dan.
En ondanks die onmetelijke weidsheid zul je Theater op ’t Zand toch ervaren als knus en intiem: het is maar een van de heerlijke raadsels waarover je je
op de derde zaterdag van juli zult verwonderen.
Voel
Voel de magie van het zand. Hoe heet het in juli tijdens het festival ook mag zijn, dat warme stuifzand onder je blote voeten
is niets minder dan een tastbare herinnering aan de ijstijd die hier zo’n 12.000 jaar geleden eindigde.
Tot die tijd was Nederland een soort poolwoestijn, en na de opwarming van de aarde
– waar de mens toen nog niet mede schuldig aan was! –
had het zand daar vrij spel. En dat is meteen een mooie karakterisering van Theater op ’t Zand zelf, want dat is wat de artiesten en hun publiek hebben: vrij spel.
